Kirli Şiiri - Kerem Güngören

kirli bir üstübüyüm ne eller elledi beni,
çaydanlıkta demlik bir poşet gibi,
ne sıcak yağlar sardı bedenimi,
kirli, bölük pörçük anılarım,
sessizdir ağlamalarım,
pek boldur oraya buraya savrulmalarım.

temizlenir elbisem bir şişe tinerle
tamirci çırağının elinde sürülür bedenim
ağlamak nafile,
kirli, paslı bir anıdır her dün yaşadığım,
gözlerinle gördüğün beni ayrıdır o an kalbimle attığım,
ağlamak nafile,
gülünmez ki şu halime,
sen ki ayır beni diğerlerinden,
masa üzerinde var belki bir tane daha benden,
kirli bile olsam varım işte tam karşında,
canlanı veririm beni tutan bir el olursa,
ne korkarım sıcaktan ne de soğuktan,
kirlidir bozuktur ama anlılarım,
pek sessizdir şu garip ağlamalarım,
belki bir yıl daha takılırım buralara,
belki bir kez daha görürsün
kimbilir kimden öte daha kalırım hayatta ah şu masada.