Kirletilen Aşk Şiiri - Burçak Durak

Sana ait ne varsa kirlettim dün gece.

Çay bardağın, oturduğun koltuk, yarım kalmış rakın, yatağın, yastığın ve kokun, hatta gülünç bulduğun duygularımda yanında hediyesiydi. Bu kirleniş güzel olan ne bulduysa götürdü yanında...

Eskiye ait bulduğum ve çok tanıdık gelen bir bir ıslık sesi var gecede.
Ait olmadığım her ne varsa onu yaşamanın utancı gibi. Başka türlü olmayacaktı. Gitmeyecektin içimden... Benden...

Sonra sığındım sokağın dibindeki dostumun evine. Utanmadan oturup bir güzel ağladım. Ağzının kokusunu özlemeyeyim diye rakı bile içmedim.

***
Rakı senin ağzındı.
Ağzın rakı kadar güzel ve içilesi demekti çünkü.
Beyaz, saydam, ıslak ve sarhoş edici.
Bir ağız daha başka ne barındırırdı içerisinde?

Uçuşarak geçişen fotoğraflar, eskiyen bir yanlışa sürükler insanı.
Üstelik, eteğinden sürükleyerek...
İçine tünemiş tüm özlemi dışarıya boşaltarak,
Bir patlama sesiyle,
Akşamüzeri sevişmesi...

Ağırlaşan vücutlar
Uykuya inerken
Şişlerin üzerine geçirilmiş yünden ilmeklerin üzerine düğüm atar,
ve akşam üzeri olur sana,
"kan üzeri" gün batımı...

yastık, yorgan hep ıslak...// Burçak DURAK