Benden bir şey kalmadı.
Eş, dost, akraba tanımadan çekip giderken
Ardı ardına açılan kapılardan, anılardan
Zulmün ve pişmanlığın orta yerinden geçerken
Fayda yok.
Koparmışım kendimi kendimden
Koca bir taş duvar durur yerimde vekâleten
Kalemden, kâğıttan geçen günleri de alıp
Yarınları alıp, yıllarımı alıp geçtim üstünden
Şehri zindan eden ne kaldıysa mezara gider
Kirletirim ruhumu, kirlenir şiirlerim
Yerin yedi kat altından kim uyandırdı şeytanımı?
Çilem hangi gün biter ve hangi gün bırakır pişmanlık yakamı?
Olduğu kadar olmamak da vardı hayatımızın bir köşesinde
Görmedik.
Örttük üstünü kâğıt bir mendille.
Yorgunluklarımı öteberi taşımaktan yoruldum.
Bilmekten, bilip de diyememekten…
Sustukça yorulurken susmanın erdemi kalmazmış
Kirlettim ruhumu susmadan, yorulmadan
Bedenimi çiğnercesine kirlettim.
Kayıt Tarihi : 12.5.2021 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!