Kirlenmemiş Dostluklar Arıyorum

Bugün sonbaharın son günü.
Biraz önce bitti romanım.
Doğmayan güneşli günlere,
Dönüyorum soğuk gecelere.

Burada kara kış sert geçer.
Soğuktan ellerim hep çatlar.
Hiçbir şey vefasızlık kadar,
Ne can acıtır ne can yakar.

Hayat beni çok yordu.
Rüzgar dört bir yana savurdu.
Güneşsiz gökyüzüne alıştım.
Neyse ki hâlâ ayaktayım.

Görmedim bir gün yüzü.
Yaşadıklarım beni çok üzdü.
Zaten vefasızlığa alışmıştım.
Zararı yok buna da alışırım.

Hep ağır yükler taşıdım.
Kimseye yaranamadım.
Çöktü yorgun omuzlarım,
Ağardı tüm saçlarım.

Rüzgar gibi geçti ömrüm.
Tükendi mevsimler, aylar.
Boşa geçen onca yıllar.
Geride kalan acı hatıralar.

Gözlerimi yummak istiyorum.
Çocukluk yıllarımı özlüyorum.
Masum, saf duygularla,
Kirlenmemiş dostluklar arıyorum.

Mustafa Kaynak