Kırlangıçlara Veda- Kısaca Elveda

Kusmak...

Kusmak istiyorum

kini, öfkeyi, nefreti biriktirdiğimiz

insanları, hayvanları, bitkileri ve saksıları,

çuval çuval eşya ve boş bavulları

atmak istiyorum tüm yolculuklarla.

ben dünü, bugünü ve yarını,

beni kusmak istiyorum.


Çıkartamam, çıkartılamam, asker değilim.

hiç bir zaman, hiç kimsenin

generali de olmadım.

olmadım kral, öğretmen ya da papa

ölmekten beter edemedim kimseyi

kusana kadar benden içen

sivrisineği bile.


İstemeyi istemedim hiç,

arzulanmadım bir kez bile.

Arzu mandalım nerede diye

komşu kızına bile soramadım.

Hiç bile olamadım, hıçkırdım.

Kusmaktan hep nefret ettim

hasta gecelerde.


Mutsuz olmadım, gülüş eksilmedi penceremde.

Evde yangın çıktığı gün bile,

canımın yandığı dün bile

bile bile ateşi yaktığım,

kendimi unuttuğum pazartesi,

kırmızı yeleğim kaybolduğunda da.


İşte böyle düşündüğüm bir zaman

veda ettim kırlangıçlara.

Önce bayramlaştım kuşlarla

sonra o kaçınılmaz veda...

Beklemediğimizi iddia ettiğimiz

ancak en başından beri

kafamızda bir yere yazdıkları

kırılsın o kalem.

ve çılgın elveda.