Kırlangıcım! Şiiri - İsmail Amedi

KIRLANGICIM

Kırlangıcım var Dicle ye
Kenarında dur secdeye
Taş gibi yaşlar döşeye
Durup kalırsın geceye

Secdeleri uzatırsın
Balıkları ağlatırsın
Yüreğimi kanatırsın
Öyle dalarsın geceye

Ezanla şehre girersin
Demir yolunu geçersin
Hem çırpınır hem inlersin
Aman ses yâre gitmeye

Yaklaşırsın pencereye
Sakın ha kimse görmeye
Zaten dursan dinlemeye
Gerek kalmaz meyhaneye

Görsen kıvrılmış bir eşi
İki ufacık kardeşi
Sakla bağrında ateşi
Girişme hiç söndürmeye

Gözyaşlarını görünce
Ağıttan örgü ürünce
Ebabilim bu sürünce
Aklın başından gitmeye

Yaklaşıp bir hoş ötersin
Selamımı iletirsin
İki canım getirirsin
Bu ay sonu görüşmeye

Anlatırsın bu aşığı
Tutunduğu parmaklığı
Gözde sönen loş ışığı
Damla, damla sevgi diye

Göze düşen damlaları
Dildeki tüm ağıtları
Acıtan tüm kanıtları
Toplar dönersin geriye

Karaya akalar düşünce
Ayrıl gel şafaktan önce
Düşe başa nar düşünce
Çare yoktur inlemeye

Aşıp ta gel kara soru
Tozu toprağı çamuru
Gönül gözlerimin nuru
Aşktan durdu erimeye