Kırlangıç Fısıltıları Şiiri - Mahmut Tonbul

Elveda kalan baharın son çiçeği
Kederli benden kaçarken
Ben ıssız gecede ardından bakakaldım
Rüzgarın sesi ürperti doldurdu nefesime
Okyanusun dibinde yokluğun gölgesi çırpınırken
Düşüncelerim kuşların kanatları gibi savrulup durur
Ve bir anı yanıp tutuşturur beni
Zamansız bahşedilmiş bir büyülü vadide
Işıltısı yakın güzelliği derin
Kutsal kitap gibi huzur verecek
Kalbime yerleşen gizli armağan
Biliyorum kaybolmuşken yeniden keşfedilecek

Alçalmaya başlayan güneş ve kırlangıç fısıltıları
Hüzünlü bir veda bırakacak ufka
Işıklar söndü
Sonbaharın karanlık güzelliği kapladı her yeri
Gözyaşlarımda donan özlemler
Yalnızlığımı kaplayan güz yaprakları
Avuçlarıma kalan melankolik hayat ve sessizlik
Gizleri sardığı şafak vakti
Yıkılan düşüncelerimi çıyanlara emanet eden
Kıkırdaklı bir tebessüm
Nefes aldığın anın kıymetini yeniden hatırlatan kısa düş
Uzun bir yolculuk başlayacak bu zamandan sonra
Yakıcı dokunuşlarımı yürekten alıp götüren elvedalar
Bir varoluş bir yokoluş