Kırkında Gönül Şiiri - Murat Aktaş 2

Küçük bir testi gibi,
Hızla doldurdun ömrü, gönül;
Kalan boşluğa aldırmadan,
Taze bir ergen gibi şimdi kırkında,
Bundan sonra her damla,
Tecrübeli bir ömür ağırlığında,
Ona göre yavaş,
Zira kıymetinden de gitmesin diye hep tartıda,

Hayatı anı defteri içtenliğiyle,
Yaşamaya çalıştın gönül;
Nereden baksan,
Onurlu hikâyelerle dolu olmasını istercesine,
Bir yarış atı havasında başkasını geçercesine değil,
Özümsercesine,
Anı yaşayarak, eş-dost bilip,
Her bir sayfasına sevilenleri işlercesine,

Ata’m Beyaz Zambaklar Ülkesini önermiş gönül;
Öğretmeniyle, doktoruyla,
Hatta hep birlikte ferahlığa büyüyen,
Arı gibi rengârenk çiçeklerden bal üreten,
Bazen de kelebek olup renk veren,
Hepsinin özünde,
İçten koparak gelen,
Cömert sevgiyle bezenmiş bir güven,

Bir satırlık iltifat için,
Rahata boyun eğme gönül;
Mutluluk zora gelir,
Hatta alın teri onsuz yapamaz elde olmadan,
Çağlayan şelale gibi sürekli coşturur seni de,
Hem toz kondurmadan,
Ümitler mizanseni olur,
Paylaşır yalnızlığını da hiç durmadan,

Sesine hürmetli bakışlarla,
Kulak versinler istersin gönül;
Zamanın çılgınlığı karşısında,
Artan tahammülsüzlük sebebiyle,
Tıpkı karanlığı çözmeye çalışan,
Ateş böceklerinin ısrarlı gayretiyle,
Artık sıkılmış,
Uğraşmaya mecali kalmamış kışın derdiyle,

Bu ömrün baharında,
Sana da beton soğuğu düştü gönül;
Vefasızlığın gıyabında,
Titretiyor içimi, canımı sıkarak,
Yüküm ağır zaten,
Bir de sertliği ile kalan rahatı alarak,
Yirmi küsur yılın emeğini,
Âleme unutturacağını sanarak,
Hepsini uzaklaştırıyorum yanımdan,
İçi umut dolu kırkında gönül…

Şiir Videosu: https://youtu.be/x3UdXCNWdGg