Kırkı Çıkmayacak Ölü

Seni çizdim dün gece penceremdeki nefes buğusuna,
Ve ellerim pervazda asılı kaldı yalın düşlerim ile.
Yapayalnız dolaştım sarı karpuz lambalarının,
Hasretin ile aydınlattığı Kunduracılar sokağını...

Ve usulca esen rüzgar! ,
-'İlk tanıştığımız yerdeyim birtanem gelsene'.
Bir kar tanesi,
Hiç böyle ateşçesine düşmemişti tenime...

Dünyaya yeni gelmiş bebeğin,
Memeyi ararkenki heyecanı ile annesinin koynunda,
Göz yaşlarım süzülüyor Gazipaşa'dan, Ganitaya...

İlk defa böyle ürpertiyor içimi buraları.
Tıpkı o günkü gibi güneş sarısı saçlarına,
Kar taneleri örmüş beyaz beresini.
Ve o eşsiz gülüşü ile hoşgeldin deyişi...

Çok zaman oldu.
Senden sonra; bağdaş kurup bir kayaya,
Dalgaların keman sesi ile,
Yosunların arasında kaçamak dans eden balıkları izlemeyeli...

Ve bir martının intihar edercesine dalışını izledim denize.
Ardından, kırkı çıkmayacak ölüdür gözyaşlarım..