Kırk Yıllık Zarar Oldu Şiiri - Binali Kılıç

Bir ruh verdi Mevlam bana,kul olmaya geldim ben.
Bu dünya'daki sermayem,kırk yıllık zarar oldu.
Üryan doğdum,öz yaşadım,kul olmaya geldim ben.
Kırk yıl sonra demezlerki,böyle biri var oldu.

Aldanma yalan dünya'nın,güvenilir neyi var?
Gelen gider,giden gelmez,kime ne emeği var?
Binbir türlü zahmet ile,bir lokma ekmeği var.
Kabirlerde yatanlara,muakkat diyar oldu.

Hiç durmadan değiştirdi,hal ve gidişlerini.
Hep madde ile hükmetti,sevmedim işlerini.
Açtı o kara ağzını,gösterdi dişlerini.
Nice yiğitleri yuttu,adı bir mezar oldu.

O ağarttı saçlarımı,yine dedim tecelli.
Ömrümü pazarlık etti,ya kırk dedi,ya elli.
Yüzünde samimiyet yok,iki yüzlü besbelli.
Bir tarafı yanariken,bir tarafı kar oldu.

Binali der,imrenmedim bu dünya'da, sefaya.
Saç ağardı,bel büküldü,ağrı verdi kafaya.
Güzel değil,hor göründü,Muhammed Mustafa'ya.
Bu dünya'yı sevemedim,benim için dar oldu.