Kırk yıl yalnız bir kadın,
Biten aşkının demiyle kavrulup.
Yetmedi mi bu vefa derler,
Hayatına devam etsene unutup?
Oysa o çoktan unutmuş,
Ama kalbi bin parça, hâlâ buruk...
Siz çok eşliler aşk yaşar mısınız?
O yaşardı, ruh gitmek üzere azrail kapıda iken bile.
Hatıralar da terketti onu,
Bu burukluk elinde kalan tek şey belki de.
Aynıları, sizi ölüm ayıramadı derdiler ona,
Ayırır derdi o da, ayırdı ve ondan bu kalp böyle.
Kayıt Tarihi : 8.3.2024 14:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!