Kırk yıl Şiiri - Reyhan Tataroğlu

oysa çok metetmiştim onu
elindeki tepside
köpüklü fincan kahveleri vardı
yavaşca eğildi,baktı ama görmedi
gözleri,gitti bir daha gelmedi
halbuki beni çok iyi tanıyordu
rezil olmuştum herkese
bir anlam verememiştim buna
dayanamadım birden kalktım
gittim yanına,döndü gayri ihtiyari
''evet''dedi,uzattım elimdekini
yavaşça aldı,doldu gözleri
başını omuzuma dayadı
ağladı ağladı...hanımım...hanımım...
derken,üstü cebinde kaldı
rahmetlik mahmure hanım
gerçekten iyi bir hanımdı