Kırk Yalan Şiiri - Veysel Şimşek

Bin sözünde bir sözüne inanmam,
Belki ilerde adam olur mu sanmam,
Yalancı gül olsa dalına konmam,
Bir değil beş değil adı kırk yalan.

Bak sen kırk yalanda palavra sıkı,
Palavrayla atar sırtından yükü,
Sanki yalan dünya sade ona baki,
Herkes ona bundan dedi kırk yalan.

Yalancı kırk yalan çoktur her yerde,
Gerçeklere karşı yalanı perde,
Ben deyim asalak sen de nankör de,
Kaçırır her yerde tadı kırk yalan.

Kırk yalana dere tepe düz gelir,
Kendine cesareti yalandan alır,
Bir insan bu kadar yalamamı olur,
Gezer leş peşinde kedi kırk yalan.

Yaşayan insanın yalan ne harcı,
Bilse Allaha vardır sade can borcu,
Alışmış kırk yalan şer oğlu şerci,
Çıkar suç üstüne kadı kırk yalan.

Yalanla üstüne kondurmaz tozu,
Tükürsen suratına utanmaz yüzü,
Kendince enayi görer hep bizi,
İşte bu kadarda adi kırk yalan.

Hoş görünür eşe dosta yarine,
İnsan olan insan gibi görüne,
Güvenemem kırk yalanlı birine,
Adı üstünde onun adı kırk yalan.

İnsan baki değil ömrünce yaşar,
Bazen kırk yalanlar çizmeyi aşar,
Veyselim şaşkındır bu hale şaşar,
Gerçeklere yalan dedi kırk yalan.