Kırk Mum Şiiri - Yorumlar

Son mumun yandığına mı yanar yürek, yoksa o mumun volkanlaşıp kanayan yürek yangınlarına mı yanar? Yanar işte o kırk mum bir tutuşmaya görsün...
Kutluyorum Naime Hanım Saygımla...++

bir yanı eksik olur daim insanın , o mum sıcaklığı hep kalır yüreğinin bir köşesinde yanar içten içe acının mumudur o yürek sesi ve hüznün ortak yanıdır aslında senden kopan bir parçanın eksikliğinin heykelidir kırk mum değerli ablam tebrikler demeyeceğim bu güzel şiir için çünkü belli ki bir trajedi yürek yangınından çıkmış,,,,,,,,,,,,,,, Allah sabrını versin

Sonuncusu sönecek diye bekleme
Gizli gizli yanar hep mahşere kadar
Yara, kabuk tutmuş gibi görünse de
İçin için kanar dokunduğun zaman
Dayanabilmek çok zor, öyle zor ki can…
Öyle zor ki can... --------Naime hanım o güzel ve anlamlı şiirlerinden birini daha okudum sizi ve eserinizi kutluyorum saygılar sunuyorum .

O son mum sonsuza kadar yanar gerçekten... hiç sönmez... Şiirinizi ve sizi tekrar kutlarım Naime Hanım....

Sevgilerimle....

Acların ardından mum gibi eriyendir geride kalanlar. Yürekleri köz gibi yakan ayrılıkaların yitirilenlere duyulan özlemin ateşiyle yanar geride kalnlar .Allah gençlerimizin acılarını göstermesin aynı duyguları yaşayan birisi olarak şiirinizden öok etkilendim. Allah başka acılar göstermesin. Güzel yüreğiniz dert tasa görmesin.

Kaybettiğimiz 'can'ların ardından söylenir genelde... Kırkıncı gecenin de özelliği budur denir..... Acıdan sonra her gün bir mum sönermiş de sonuncusu mahşere kadar yanarmış.... Hep bir yerlerde durur o acı..... kanar zaman zaman....

Yaşanmadan bilinmeyecek duygular bunlar..... Kimse yaşamasın, kimse anlamasın inşallah!.....

Kaç tane kırkıncı mumum olduğunu düşündüm.... tam da annemin yıldönümüzde!....

Çok etkilendim şiirinizden, dilinizden, aktarımıznızdan..... Var olun sevgili öğretmenim..... Sevgilerimle..... Saygılarımla.....

Canının çekirdeği kaybolduğu an
Tutuşup kül olursun tükenirsin can
Tükenirsin can....'

evet naimeciğim tam bir gerçek yaraya el basmışın .canımın çekirdeğini nişalı kardeşimi çok uzun yıllar önce kaybettim o mummun alevi hiç sönmedi tükendi canım. yüreğin var olsun

“Yara, kabuk tutmuş gibi görünse de
İçin için kanar dokunduğun zaman
Dayanabilmek çok zor, öyle zor ki can…
Öyle zor ki can... “

Yanmak, yana yana yanmak.. Yaraları sarmaya çalışsakta kana kana kanamak..
Ancak bu kadar güzel anlatılabilinirdi.. Cok sevdim şiiri.. Naime hanım var olsun yüreğiniz..

Şiirlerinizin hepsi başka bir dünya.. Tebrik ederim..

Bir kez kaybetmeye görsün insan...Saçlarında geceden kalma makas izleri yüreğinde fenersiz gezişleri düşüşleri ve yaralarının sancısı olur...
Bir yanı ölüme bakar... Bir yanı direnirken...
Mum ışığı yetrsiz kalır söner gözünün bile feri...

Sanırım ilk gelişim şiire...
Dokunuyor yüreğe sesiyle...

Sevgimle kutladım kaleminizi...

'Kırkı çıkar gün olur...'
Gün olur yavaş yavaş büyüyen sevda, inişe başlar.. Tutamazsın, eğer yeniden çoğaltamazsan, yakamazsan içindeki ateşi.
Söner mum gibi. 'Kırkı da...'

Çok hoştu.. İlk kez mi okudum bilmiyorum. Kutlarım Öğretmenim..