gölgeler ölür gece öpünce yeri
yer gök gölge olur
susuzu yaz firar eder zemherinin yüreğinden
yer gök buz keser demek ki
kayda düşer gün/ah/a düşen/leri
gölgeler bağlar yüreğimin kederini
hesapsız yalnızlık doldurur defterleri
yaz boz tahtasına döner ömrün bereketi
kozasından çıkamaz gölgeler suskun
çakıl taşları gibi ömrümüz durgun
kırk kandil eskisi gibi ömrümüz kırgın
gölgeler ölür ömür öpünce eceli
Kayıt Tarihi : 18.9.2013 18:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmudiye Düzkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/09/18/kirk-kandil-eskisi-gibi-omrumuz-kirgin-golgeler-olur-omur-opunce-eceli.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!