Kırk Günün Belası; Kırk Milyon Sevgi'...

Ölüm acısından daha bir beter
Yerleşmiş içerime;
Bir yıllık ayrılık bin kez ölümmüş…
Koklayacak birini beklerken güller
Küsermiş kaderine,
Kırılan dalları birer gönülmüş…

Kırk gün kırk gece sonra bitecektir
Yalnızlık yolu,
Duydum ki Kızıldağ geçit vermezmiş…
Aşıp gider sevdiğine bu gönül
Deli ki Kızıldağ, dünya donsa bağlamaz,
Aşk ile yanan kalbe soğuk girmezmiş…

Bekle sevdiceğim, kırk günü bekle
Geliyorsa başımıza her gün bir bela;
“Meyveli ağaç taşlanır” mış
Ondandır…
Yolların sonuna ulaşırsa gönüller;
Mevsimler dize gelir, bu hayat bize gelir,
Kırk milyon sevgiye başlanırmış,
Kırk günün belası; kırk milyon sevgi! ...