Bu ıssız şehirde, gözlerin düştü aklıma.
Savruk rüzgarlarda, boynu bükük, mahzun gülüşlerin.
Kayboldum kaldırım taşlarının kuytularında, gönlünün derinliklerinde.
Sessiz bir gemideyim, sevdalarım bir uçurtmanın kuyruğunda.
Soğuktan çatlamış kınalı elleriyle,
Kabuğunu kırmış toprak anam.
Yedi kat yer, yedi kat gök altında,
Hoyrat ellerce hep ötelenmiş yıllar yaşarken.
Soğuktan kaskatı vücudu, ıskalanmış bir hayat, kalleş kader.
Anlı şanlı tarihinden geriye parlak madalyalar.
Sonsuz çayırlarda bir deli taydır koşan.
Uzaklarda sanma, yakınlardadır beklenen.
Bağrımda ateş, dumanlarda kaybolur gözlerin.
Küskün bakışlarda, kilitli dilin, ürkek sözlerin dökülür.
Zifir karanlık yazgılarda, yazgımızda.
Tüy hafifliğinde titreşen yoldaş melekler eşliğinde.
Ödünç yaşanmış bir hayat, gelgitlerde kaparmış yürekler,
Vakit: gün batımı. Uğrunda gerçekleşmemiş pembe düşler.
Anne kokulu şefkatlerle sevda dilenir yüreğim.
Bitti sevda iklimleri, şimdi kırk gün yağmurları başlar...
Kayıt Tarihi : 25.1.2013 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bırakıp gidenlerin anısına...
Bitti sevda iklimleri, şimdi kırk gün yağmurları başlar...
anneler hep şiir kokar,
anneler, hiç bitmeyen bir sevda...
güzel şiiriniz için kutluyorum Sn. Bülent Şen.
Kırk gün yağmurları belki kırk yıl sürecek hüznün ilk bulutlarından boşalır yüreklere...O bulutlar ki her bırakıp gidenin ardından eser gelir bilinen rüzgarlarla...
Çok güzeldi şiiriniz sayın Bülent Şen... Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (7)