Kırk Bir Yıl Şiiri - Osman Bulut

Bir gün müydü, bir hafta mı, bir ay mı?
Anlamadım nasıl geçti kırk bir yıl?
Hayli acı yaşattırdı kolay mı?
Yüreğime hüzün saçtı kırk bir yıl.

Simsiyah tepeler bak şimdi karlı,
Çok deprem yaşadı, gönül hasarlı.
Vura vura yok etmekte kararlı,
Gençliğime savaş açtı kırk bir yıl.

Gezip durdum onca kaza, vilayet
Gücenip demedim nedir bu külfet?
Çok güçlü bir mıknatısmış şu kısmet,
Ev bark diyar diyar göçtü kırk bir yıl.

Tecrübe, pişmanlık, birkaç başarı;
Bunlardır ömrümün kârı- zararı,
Göstere göstere bana mezarı,
Ömrü azar azar biçti kırk bir yıl.

İlk on yılı iki ile çarpardım,
Son on yılı boş tarlaya serperdim.
Bulabilsem bir kısmını kırpardım,
Bilmem nerelere kaçtı kırk bir yıl.

Gönül bazı günler mutlu göründü,
Bazı günler karalara büründü,
Bazen yuvarlandı, bazen süründü,
Bazen havalarda uçtu kırk bir yıl.

Kavgada gözüm yok, tanımam savaş.
Hep dostluk içindir bendeki uğraş.
Sağdan soldan fırlatılan nice taş,
Geldi beni hedef seçti kırk bir yıl.

Çoktur kulun, günahıyla hatası,
Tek ümidim “la teknetu” nidası,
Sana’dır Osman’ın şükrü duası,
Nimetinden yedi içti kırk bir yıl.
14.07.2003- Iğdır