Kırk beşlik Şiiri - Elif Turgay Altun 2

Babası üstüne alınmamış
Annesi altından kalkamamış
Çocukluğunu.
Susturamamış
Kendi taşımış
Gelmiş kırk beş yaşına
Koymuş bir kitaba
Ninni söylemiş karanlıklarda.
Zaten
Herkes aslında sadece
Kendisiyle yaşar,
Her an ulaşamaz kendine bile.
Bir de gider birilerini arar
Hayatta tutmak için kendini.

Buraya taşındıktan sonra
Üç kez çaldılar umutlarımızı
Üç kez damarlarımızı açtılar
Üç kez pencereden atlarken yakaladılar
Son nefesimi.
Bana verdiğin geç ve
Tek hediyeni mezarlığa bıraktım
Başkası anlamaz
Tarihinin geçtiğini
Doğum günlerinin.

O gülüşü tanıyorum
Beni yaraladığı yerlerden.
O cevabını bildiğin soruları
Neden sorduğunu.
Ve içindeki pazarlıkta
Sattığını beni
Karın tokluğuna.
Görmezden gelerek açlığımı
Yediğin haklarımı.
Ah neler neler
Göğüs kafesimde
Beslediğim güvercinim...