Kırk Beş Gün Kırk Beş Gece

Solduk
Yeryüzünün yok sayılan her yerinde
Ciğerinde.!

Kirli elleriyle zulmü ömrüne yerleştiren celladın
Kanlı soluğunu üflerken şakağına
Celladının tüm lanetli sözlerinin inadına
Sıktığın yumruğun bastırdığın feryadınla
Sen yine Özgürlük ekiyordun evrene
Taş duvarlar arasına astığın bakışınla
Kırk beş gün kırk beş gece.!

Dışarıda ağıt sıkıntısı çekmiyordu analar
Ve çocuklar
Kocaman bir gülücüğü yerleştirip yüzlerine
İşgal edemiyordu hiçbir karesini hiçbir resmin
Duymadın
Bir zemheri vakti
Özgürlüğe yazdığım şiirlere sıkılan kurşun sesini
Ah askıya alınmış bedeninde titreyen hayallerin
Sen yine Özgürlük ekiyordun evrene
Kırk beş gün kırk beş gece.!

Bir tufan koptu
Uçurumlara yuvarlandı zılgıtlar
Gece kırk beşti
İşkence tezgahında saklısı gizlisi olmayan
İllegal gülüşünün ardındaki gizeme
Pusu kurdu baldıranlı çıyanlar
Kendi kininden korkanlar
Oysa
Cellat kırmızısına değil
Umudun bakışına
Özgürlük mavisine dalıp
Kapanırken gözlerin
Sen yine Özgürlük ekiyordun evrene
Kırk beş gün kırk beş gece.!

Solduk
Yeryüzünün yok sayılan her yerinde
Ciğerinde.!