Kırk Bacaklı Tırtıl Şiiri - Turgay Yürük

Akşam vakitleri yağmurdan kaçan tırtıl gibi
Bir kuytuluk bulup nefes almak istediğim çok olur
O büyük değişime uğramadan az önceki anı soluklarım
Benim daha çok yaprak yemem gerek daha çok sürünmem gerek
Büyür yollar gözümde bazen
Bazen yenir yutulur olmaz dut yaprakları

Bir kelebek olmayı düşlerim sürünürken yerde bir tırtılken hem de
Uzun ve geniş kanatlar
Konarak ulaşmak hayatın renklerini taşıyan çiçeklere
Uçmak alabildiğine
Düş gibi geliyor şimdi

Acı çekmezsem yemezsem gözüme korku salan dut yapraklarını
Değişime yol açmazsam kendi kendime kalıp kararımı vermezsem
Kırk bacağım kırk aşka düşerse
Her adım attığımda kırk kere de düşünürsem
Kırk kırık kalp taşımak daha zor kelebek olmaktan

Yağmur yağsa rezillik sarsa kenti
Temizlemesini beklerken sokakları
Yapayalnız kalsa koskoca şehir
Dut yapraklarında yağmur damlaları
Terkedilmiş bulur o zaman kendini dut ağacı
Kendini yiyip bitiren kasvetli tırtıldan uzak
Aç kalsa zor da olsa kelebek bir de kelebek olursa
Konar dallarına dut ağacının
Sorar kendi kendine tırtıllar dut ağacında ölmez mi diye