Aferin ve maşallah, ne kadar da yakıştı,
Kalem tutacak bir el, taşı alıp fırlattı…
Sonra hiç yetinmedi, bağırdı küfür etti,
Vitrini parçaladı, Rab’bine lânet etti…
Bozuntuya vermedi, televizyonu açtı,
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta