KIRIMSIZ BİR AYIŞIĞI
Semtine uğradığından beri gözlerim
Kırımsız yaşadım ay ışığını sende.
Dolunay,
Şehrin kiremitleri kararmış damı üstünde,
Küskün bir çocuk gibi uyuyordu sanki.
Halbuki kekremsi hüznünü sevmiştim ben gecenin.
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta