KIRIMSIZ BİR AYIŞIĞI
Semtine uğradığından beri gözlerim
Kırımsız yaşadım ay ışığını sende.
Dolunay,
Şehrin kiremitleri kararmış damı üstünde,
Küskün bir çocuk gibi uyuyordu sanki.
Halbuki kekremsi hüznünü sevmiştim ben gecenin.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta