Kirimi unutayım Şiiri - Berat Ebru Yücel

Dua gözlüm…
Kül rengi sokaklarıma izmarit lekesini bıraksa da hayat
Kirpiklerimin koruyla geliyorum sana.
Aşk boyunca.
Hiçlikten inşa edilmiş şehirle derme beni.
İki durak arasında karşılıyorum sana gelişimi,
Gözlerim sen rengi…

Ey kelamın hükmünü dizginleyen aşk çılgınlığım!
Varlığın kopartırken en çılgın kıyametleri,
Ben sende dirilttim kendimi.
İki dudak mesafesi soluğun, nefesim.

Sen gülünce gülüş kendinden geçer sevdiğim.
Sen ağlayınca hüzünden içi titrer göğün.
Ben seni yalın ayak mevsimlerde
Yangın yangın parlayan halkım gibi sevdim.
Bilenmiş bıçak sırtının keskinliği dokununca tenimin beyazına.
Mazeretsiz kelepçelendim varlığına.

Öyle es ki,
Saçlarında ki güz sarısı kaplasın bütün evreni.
Hadi züleyha’nın hırsıyla, gömleğimi yırt gözlerimden,
Bir iftiraya kurban edilsin adım.
En temiz duygularla sev beni
Kirimi unutayım…