Kırılsın Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Lal olmuş gönüller insani ses etmez.
O kesik seslerin teli kırılsın.
Sus dersin susmaz, git dersin gitmez.
Kalbe gitmeyen sözün yolu kırılsın.

Kem söz, sahibine ağır yük olur.
Dilden düşen kelam çok büyük olur.
Yen içinde kol kırılır, bölük bölük olur.
Yenin sırrını ele verenin dili kırılsın.

Susuyorsak, sakın dilsiz sanmayın.
Sessizliğimize aldanıp, sakın! Kanmayın.
Dost değilseniz bile düşman olmayın.
Sizin gibi sahte dostların eli kırılsın.

Seslendik dağlardan ses veren olmadı.
Oturduk, bekledik gelen giden olmadı.
Boşa koyduk dolmadı dolu olan almadı.
Bize kalan Hicranın beli kırılsın.

Toprak kırık, dağ dumanlı, umman ıslak.
Haktan Lütfü hak eden mümin olsak.
Toz zerrresinde ulu rabbi bulsak.
Aramayan, sormayan, hakk'ın kulu kırılsın.

Yorgun bulutlardan yağmur çiselerken.
Yağan yağmur hak ile batılı elerken.
Elek altına batıl ile beraber düşerken.
Hakkın zikri, batılın fikri, yağmurun seli kırılsın.

AKÇA ışık olsun, kara ise pervane.
Ak aklın peşinde bir deli divane.
Dünya denilen bu meczup hane.
Döne dursun, akıllı sussun, deli kırılsın.