Her gece karanlığa sığınan bir yanım var,
Sessiz, kırık, usulca kanayan.
Söyleyemediğim, gizlediğim,
Acılarla büyüyen, içimde kalan.
Gitme demem artık,
Giden bilmez neyi bıraktığını.
Ben kaldığım yerden
Hep eksik yaşadım seni.
Anne, sen miydin beni dünyaya getiren?
Yokluğunda ben kendimi hep eksik bilen.
Bir adın var içimde, gözyaşına eşlik eden,
Sarılmaya hasretim, kokuna düşen.
Böyle İyiyim
Sildim seni yüreğimden,
Kıyılarımdan, köşelerimden,
Gözümün gördüğü, gönlümün daraldığı her yerden...
Beni unutma
Zaman diyorum,
İşte elimden, yüreğimden,
Belki gözlerimden seni çalan,
Zaman diyorum... Ve gidiyorum.
Bir avuç sevgi biriktiriyordum göğsümde
Kimseler görmeseydi çoğalacaktı belkide
Bir acı ninni gibi
Sevda sözleri pelesenk olmuş artık, cümle alemin dilinde...
İçimde ise birileri ölüyor , benden dahi habersiz öylece..
Bende bir sessiz ağıt var .
Göğsümde bir kuş çırpınır — sesi yok, kanadı yok, rüzgârı sönük,
Sanki içimde kalan son “keşke”yi taşıyor sonsuzluğa.
Mevsimler susmuş…
Geceleri taş kesilmiş gözlerin,
Uykunun bile unuttuğu bir kadındın sen.
Dizlerin dua içinde eridi de,
Bir kere bile kabul olmadın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!