Eteklerinde usul usul bir yangın
Bir kadın gidiyor bir hayattan
Hayat ki amansız bir yanlış anlama
Hayat,kendimizi ölümüne kandırma...
Kalsın...
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Sevgilim...
Bu sana sevgilim dediğim son şiirim...
Son cümle, son ana kadar söylenenleri bağladı...
Güzel şiir
Tebrikler
Bekir Bey,
Çok teşekkür ediyorum ilginize,sağolunuz.
Çok teşekkür ederim Emine Hanım,inceliğinize.
Selamlar,saygılar benden...
Çok teşekkür ederim Heidi Şairim,güzel yorumuna ,hele ki Nazım'la aynı cümlede adımızı geçirmene...
Bin şükran...
Sevgi,selam benden sana güzel Şair...
Çok teşekkür ederim Nazan Hanım incelikli yorumunuza.
Bekir Coşkun ustanın ruhuna rahmet olsun, sizin güzel anmanız vesilesiyle...
Sevgiler,selamlar benden...
Bu bir tesellimidir bilmem; ama sevgili şair, Nazım usta ile aynı güne düşmüşsünüz.
O, yüreğinden anlar gibi düşünüyor.
Ben de o kırgın şiir yüreğinden öpüyorum senin.
Çok tebriğim, baki selam ve sevgimle.
Çok teşekkür ederim Heidi Şairim,güzel yorumuna ,hele ki Nazım'la aynı cümlede adımızı geçirmene...
Bin şükran...
Sevgi,selam benden sana güzel Şair...
"Bir kadın gittiğinde, ne çok kişi gider aslında.
Bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci.
Bir anne gider…
Bir dost…
Bir sevgili...
Ne çok kişi yok olur aslında, bir kadın gittiğinde
Bekir Coşkun"
Güne gelen ve yerine yakışan şiiri ve sevgili şairini gönülden kutluyorum. Seçki için teşekkür ederim.
Çok teşekkür ederim Nazan Hanım incelikli yorumunuza.
Bekir Coşkun ustanın ruhuna rahmet olsun, sizin güzel anmanız vesilesiyle...
Sevgiler,selamlar benden...
Şiirinizi
beğeni ile okudum
DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN
Yüzünüzden gülücükler eksik olmasın
izin almadan facebook'ta paylaştım..sevginin izni kapsamaz şımarıklığı ile :)
çok zaman oldu....özledim...hasret gidermeye geldim....baktım ki ışıklar sönmüş :( nerde benim sevdiğim şiirler?
eteğinde ister su taşısın,ister lav...hatta,etek uçlarını belindeki kuşağa iliştirip hava atsın...dedim de,bir tarihte İstanbul'un göbeğinde doğudan göç eden bir kadın silueti canlndı gözümde:))aynen şöyleydi:
pullu poğunu tepesine bağlamıştı.üçeteğinin öndeki uçlarını belindeki renkli iplerle işlenmiş dokuma kuşağına tutturmuştu. ayaklarında yünden örme çoraplar ve apartman topuk ayakkabı vardı.kırmızı şalvarı saten olup,hemen diz altında laktikle boğdurulmuştu...burnunda hızması,kaş ortasında kocaman bir ben vardı..cadde boyu yürüdü gitti..hem de dimdik...bakakalmıştım:)))
aslında baktığım ve gördüğüm şey hayattı...onu hatırladım birden...
şiir güzel olunca,bir yerlere gidiyor akıl..tutamıyorsun..
kutluyorum şairi...sevgi ve selamlarımla...
içimden geldi,özür dileyerek bir şiir düşmek istiyorum sayfaya...
Köz
her sabah
yorgun kollarıyla
bir kadın
evini güneşe taşır
köz ormanında geceleri
ağaçların boynuna
inci-boncuk bırakır
kolu da koldur hani
hem dağa
hem denize sarılır
`gel` diyenin ardında
zaman ona
içinde aşk yazan mendil uzatır.
güneşin battığı yerde
geceye
yeni bir ağıt yakılır
her kadın
aslında tek kadındır
adı
yazgının karasına yazılır
baş harfi ben...
Tayyibe Atay
Bu şiir ile ilgili 42 tane yorum bulunmakta