Kırılı kentlerinde uçurtmalarını içinde unutan iç çocuğun gölgesiyim korkma bende.
-Kanadını aşkın gül ağacında kıran bülbülün sesiyim.
Duyma beni.
-Adı gömülmüş umutların şehriyim. Üstüme başkent kurulmaz sen perilikten çıkarsan.
Bırak köyümde kalsın aslımın azizliği.Bırak içimde kalsın, içyüzümde gerilmiş y’okluğun.
-Bırak seni vursun son bakışın.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
