Kırılan parçasıydı ömrümün, giderken yanımda götürdüğün
Ömrümün en amansız fırtınasıdır gidişin
Sarsılma inançlar içinde paramparça duran, çeliğin o mahzun hüznüdür
Suya kavuşma özlemidir, içimdeki ateşi söndürme isteği
Seni sevmekti ömrüme şekil veren, düzleten
Avuçlarındı gömüdüm, göğsündü mabedim
Tanrılardan bile gizledim
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta