Kırılgan Sürgünler Şiiri - Demlenmiş Şii ...

Kırılmak..
Yeşeren yerden.
Budanmışlığın hemen altında sarılan,
yeni umuda aşılanan köklerden.
Eski usul sırma aşılamayı bir kenara bırakmışken üstelik.

Ve sonra, sessizliğin damarlarına tutunup,
gövdesinde yankılanan sancısıyla
Bir sonrasızlık büyürken içinde...

Gölgesiz bir ağaç gibi...
Ne mevsim bilir, ne yön.
Her yaprakta başka bir eksilme,
her kabukta başka bir yarım kalmışlıkla.

Ve insan...
Kırıldığı yerden değil,
kırılmayı göğüslediği yerden sürgünlenir.
Bir vedanın bile unuttuğu sabahlarda
Adını bilmediği duygularla uyanır.

08/08/2025
08:08 #Wahran
@demlenmisSiirler
(484)