Kırılgan Çocuk İrisi Şiiri - Yorumlar

Sadece bir kelime:...MUHTEŞEM...tebrikler...

Sigarayi yeni birakmis bir insan olarak zararini yeni anladigimi belirtmeliyim,inanin ki sigarasiz yasam cok daha güzel,biraz önce yorumlari okudum ve Gürkal beyin yasadiklarina önce üzüldüm sonrada sevindigimi belirtmeliyim.Gec olsada bir zarardan dönülmesi kardir diyerek tekrar gecmis olsun diyorum..
Kaleminize saglik Naime hanim,yüreginiz solmasin.Tebrikler..

Kimler anlayacak dillerini?
Ve kimler nazlayacak onları senin gibi? ...

Yazana da yazdırana da selam olsun. Daha da güzeli, sigarayı tam 32 yıl evvel bırakmış birisi olarak bu şiire ulaşmaktan mutluluk duydum.

Tebrikler, selamlar.

Bir sel döngüsünde zorun hükümranlığına boyun eğmiştim Naime Hanım…/ Bunu söylemek zorundayım; bağışlayın beni!..
04. Ocak. 2008. Cuma akşamıydı…
Herkes gibi, kendimde meşru ve temenni edilir kıldığım yaşamım, tüm şaşkınlığım ve panikleyişimin koşutunda sonsuzluğun manevi bir varlık haline getirdiği mekâna yol aldı…/
Dört yıldan bu yana sigara kaynaklı yaşadığım kronik sağlık sorunuma bağlı bir kriz sonucu durdu solunumum…/ Akşamdı…

Bu dramatik değişim (o an henüz bilincim kapanmadığı için) hafızama bıraktı içinden geçtiği bunalımı…/ Ve telâşlı insan sesleriyle, ambulans sirenlerini…
Aradan geçen bu on beş günlük belirleyici mesafeye çok şey sığdırdım…

Şimdiye kadar hayatı geldiği gibi yaşayan ve onu pejoratif bir tanımla anlamaya çalışan kırılgan çocuk irisinin tefekkür uzamında vahşi ölümün saltanatı var artık...

Evet…/
Sigarayı bıraktım...

Sizin de uyardığınız gibi, beni seven insanlardan o kadar çok uyarı alıyordum ki bu konuda; anlatamam.../ Anlatamam dikkafalılığımı, başına buyruk hallerimi…

Doğallığın eşzamanlı inkârında, hatemû’l enbiya gibi geldi bu uyarı adeta...

Biliyor musunuz Naime Hanım, o geceden bu yana (kesintisiz, kan ter içinde ve sıçrayarak panikle yatağımdan fırlamadan) hiç uyuyamadım.
Gecenin bir yarısı, herkes uyurken uyandım ve bir daha uyku tutmadı gözümü…
Ve ilk kez yeni bir günün doğuşunu ve günü karşılayan sabahın çöpçüsünü gördüm.
/ O an insanın yaşamında bir günün bile ne derece değerli olduğunu anladım…/

Hayat hızla geçip giderken birtakım haybeye değerlerin ardından koşmaktan utanç duyuyorum.
Ama artık ne yapacağımı biliyorum!..
Bundan sonra kiracı değil, ev sahibi olacağım!..

Bu yüzden her başlangıç gibi kutsanmalı bu yeni evyüzü…
Değil mi ki; beyaz bir bekleyişken kış...

Bu beyaz bekleyişin buz ovasında/ bana ithafen yazdığınız şiir ise içimi ısıttı.../ İnanın…
Çok beğendim...
Ne diyeceğimi bilemiyorum…

Demek ki, güzel şeyler de olacak yaşamımda…
Bulmak için yitirmem gerekiyormuş gülüşümü meğer!..

Sizi saygıyla, sevgiyle selâmlıyorum…
Çok zarifsiniz...