Kırılgan Şiiri - Sadık Alçık

Bir sırrım vardı, kalbimde saklı,
İçinde çocukluk, içinde aklı.
İncecik camdan, sessizce durdu,
Bir tek ben bildim, ne çok yoruldu...

Bir ömür sustum, bir ömür bekledim,
Sevilmemeyi erken öğrendim.
Sarılmadılar, gözümde dondu
Sevgiye dair ne varsa kurdu.

Bir ayıcık çaldı zaman elimden,
O masum suçla büyüdü beden.
Yıllar geçerken, içimde bir ses,
“Git, affet kendinle yüzleş” dercesine...

Dokunmadım kimseye, korktum çünkü,
Bir kere sevilmezsen, susar çocuk.
O çocuk hâlâ içimde ağlar,
Kimseye gösteremem, içim dağlar...

Ve şimdi ölüm, elimde bir pus.
Yaşamaya kıyarken anladım, sus—
Hayat, ertelenmeyecek kadar kısa,
Bir sırrı paylaşır gibi yaşa...