Kırık dökük
Erkenden çalardı gong
Kül rengi sevdalar alır başını giderdi
Umutsuz haftalar başlardı
İçimizdeki güneş ülkelerinde
Ünleyen yeller savururdu
Dudaklarımızdaki yangıları
Denizler çekilir karaya otururdu gemiler
Gidenler gelmezdiler.
/*
Kıvrım kıvrım tırmanan
O arzular kayıp şimdi
Ne öfkenin ne üzüncün sesi
Usulcacık olsun yanaşmıyor yüreğimize
Buruk renkler bırakarak
Uçup gidiyor her şey
Yosun kokuyor dört bir taraf
Yıldızsız kalıyor gökyüzü ay’sız kalıyor
Yarınını düşünen karıncalardan bile
Artık utanıyoruz
Yıkılan bir köprünün enkazı altında
O yana bu yana çarpa çarpa
Derin sularda sürüklenerek
Kayboluyoruz.
ondokuzaralıkikibinonbeş
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 19.12.2015 19:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım Hocam saygılar...
Şimdilerde:
'Yarınını düşünen karıncalardan bile
Artık utanıyoruz '
Şairin deyişiyle. Doğrudur... Sadece yarını düşünmek mi?... Çocuklarımıza, torunlarımıza aydınlık yarınlar bırakamayacağımız içn derin üzüntüler içindeyiz. Ve daha pek çok şeyden utanıyoruz.' Neden elimiz kolumuz bağlı, dilimiz lal durmak gibi...'
Bir iç döküş, bir uyandırma, bir anımsatma şiiriydi. Kutlarım öğretmenimi içtenlikle...Nicelerine...
Ama sonra,öfkenin ,üzüncün sesi ulaşmıyorsa yüreğe,yarını düşünen karıncalardan bile utanır olunduysa, derin sularda kaybolduk diyorsa şiir ,alıp şiiri yaşamın tam ortasına koydum.
Gördüm ki, renkler gerçekten uçup gitmiş, geceler yıldızsız , ay'sız, yarın kalmamış , amaç yok,birlikte ağlamak , birlikte gülmek yok.
Dedim hepten kayboluyoruz...Ya da kaybolduk .
Oysa kırılmakta ,umut vardı .
Öfke duymakta,üzülmekte ;Var olmak vardı.
Oturup uzun uzun düşünülesi bir şiir.Kutluyorum içtenlikle.Kaleminiz daim olsun. Saygımla.
Bir sürüklenmedir artık yaşam..
Amaçsız, 'yarınsız..'
Kutlarım Değerli Necdet..
TÜM YORUMLAR (9)