Kırıldıkça Büyüyenler Şiiri - Haydar Güner

Kimse duymadı
ilk çatlağımızı.
Zemheride kırılan dallar gibi
gürültüsüz düştük toprağa.

İçimizde
ateş değil
kendi ellerimizi
yakacak kadar
inandığımız bir dünya vardı.

Her sabah
bir şey sustu içimizde
ama o sustukça
sokakların dili büyüdü.

Ölmedik.
Bir sayfadan silindik sadece.
Bir tarih,
üzerine başka tarih yazılınca
yok olmuyor
biz de öyle kaldık:

Unutanlar oldu.
Ama hatırlayanlar
hiçbir zaman
tek başına değildi.

Ve biz yeniden doğmadık.
Sadece
bir daha susmadık.