Kırıklar Ülkesi Şiiri - Mahsum Onar

umut mu dersin, korku mu
ben bilemiyorum ki artık
öylece bekliyorum
bıraktığın gibiyim aslında
kimliği kaybolmuş, sesi, nefesi
biraz daha yabancı kendine
herkese biraz daha uzak

oluru yok biliyorum
savaş ki zaten her taraf
insanlar ölürken sevişir mi insan
sevişir ama ben sevemiyorum
susuyorum yalnızca
nasılsa duyulmaz çığlığı lal olanın
ve üstelik sağırken tüm kulaklar

beklemek, ahlaksız kılmadan
bir çiçeğin sonbaharı beklemesi
kelebeğin ömrü mevzusuna girmeyeceğim hiç
insan bir kelebek kadar şanslı değil ki
hüznü daha çok olanın melankolisi gibi
daha uzun yaşadım, ya sonrası
yok, sonrası yok yani

uyanmak istemediğim bir düştün
uyandım, düşmüştün
uykulu gözlerle seni soruyordum herkese
vardı diyordum, oradaydı, olmuştu
anlamsız anlamsız bakıyordu herkes
meğerse uyanınca sen herkes olmuştun
...