Kırık zamanın sessizliği

Kırık Zamanın Sessizliği

Gölgeler eğildi penceremin camına
Her biri kendi ismini unuttu
Ve ben unutulmuş bir saatin sesinde kaldım

Rüzgar sokak taşlarına fısıldadı
Adını bilmediğim bir yıldızın düştüğü anı anlattı
Ve ben kulak veremedim sessizliğe

Kağıt yaprakları toprağa serildi
Her biri bir sır saklıyordu köklerinde
Ben ise gölgemin ardında kaybolmuş bir notum

Zamanın eli ince bir buz gibi geçti tenimden
Hiçbir iz bırakmadan sadece soğukluğunu fısıldayarak
geçmişin ağırlığında nefes alabildim

Sonra kendime dönüp baktığımda
Kırık bir ışık parçalara ayrılmış kelimelerle birleşiyordu
Ve duyulmayan bir cümle gibi öylece kaldım zamanın sessizliğiyle

Yazar Murat şair