Kırık Zamanın İzinde Şiiri - Haydar Güner

Uzak değilim — sadece ara yerlerdeyim.
Toprak anlatır sessizliğimi çatlaklarından.
Gökyüzü, paslı bir ayna artık;
Yansıtmaz yüzümü, unuttum sesimi.

Yağmur düşer, ama ıslatmaz beni.
Her damla, kayıp bir hikâyeye dönüşür.
Dokunsam korkarım —
Tenimde küller, zamanın eliyle yanmış gibi.

Suçlarım çiçek açmaz sokaklarda.
Dağlar bana sırtını döndü yıllar önce.
Bir kuş öter uzakta — belki de uykuda.
Yeşil, gözlerimde solan bir renktir artık.

Uyanırım yarı karanlıkta.
Gölgeler büyür odanın içinde.
Rüzgâr geçmişimi savurur,
Ben artık kendi karanlığımın avıyım.

Ağzımda sözler değil, acı bir tat.
Uykusuzluk vurdukça, yalnızlığım çoğalır.
Saçlarımda eller değil, gece dolanır.
Gülümsemeler bana yabancı; yüküm taş kesilir.

Ne bir umut kaldı avuçlarımda
ne de geri dönülecek bir yol.
Yürüdükçe silindi izlerim,
ben kendimi en çok gölgemde yitirdim.