Kırık Vazo Şiiri - Rafet Korkmaz

Hep benim yüzümden hep benim
Bu aşklar, tükenişler, serzenişler

Hep benim eserimsiniz
Tuttukça kırılan dallar hep benim
Benden armağan kurşuni renkleriniz
Bakmayın şimdi geçmişten
Küserek kadere
Sevinin! bir hiç oldum ellerinizde

Hep benim yüzümden hep benim
Bir kırık vazo, solmuş karanfiller
Buğulu camlarda yarım resimler
Sevinin aynalar sevinin! yormadım sizi
Hüznün gölgesindeki mağrur siluetle

Hep benim yüzümden hep benim
Menekşe gözlerdeki bulut
İçime dolan hüzün
Sevin! içimde büyüdün
İçimde, oldukça hürdün
Bir demet muammaydı
Bildiğim her çözüm
Açamadım bu nasıl kördüğüm
Ne küldü ne de kor
Al bir güldü gördüğüm
Gül susuyordu, ben susuyordum

Baktı vazgeçmiyorum
Sağır etti beni bülbül
Siyahın ortasında
Koynundaydım yeldanın
Son bir yudumdu içtiğim
Umut kokulu seraptan

Habercisiydi gölgeler ışığın
Doğacaktı güneş bir gün
Bir benim, bir tek benim için.