Kırık Şehir Şiiri - Mustafa Keleş

Kırılmış umutlar arasında bir şehir,
Kirli ve solgun gözlerle kuşatılmış.
Anılar darağacında isyanda
Hapsedilmiş sevgi dolu yürekler.
Yalnızlıklar şehrinde bir garip
Varlığın huzur yokluğun savaş

Kalabalığım kendi halimde.
Düşüyorum gitmekle kalmak arasındaki uçurumdan.
Uçsuz bucaksız düşünceler sarmış dört yanımı;
Kah yeminler ediyorum bir daha gelmemek için,
Kah dilekler tutuyorum tekrar gelebilmek için...
İnsanlar çürümüş yürekleriyle kirletmiş
Bu sakin ve güzel şehri.
Sokaklar küflenmiş ayak izleriyle dolu.
Bir yağmur yağıyor gözlerimden.
Ey kırık şehir ve yalnız insanlar!
Bir yağmura sunacak
Bir avuç toprağınız kalmadı mı geçmişten kalan?