Kırık saçlar Şiiri - Lace Weli

KIRIK SAÇLAR

Öyküsüne yabancı olduğum akşamlar
Kimse bilmez ellerimin hasretini.
Yol olmuş derviş zamanlarına ayaklarım
Kırılıyor saçlarım, gözlerinden düşerek

Yer- yurt ediniyor el -âlem
Gelecek zamanlara
Ben ne kadar doymuşum
Off of umutlu yalanlara

Sürgün alışkanlığı bu
Saatinde saate bakmak
Üşüyorsun öyle zamansız
Bir ağıt süslüyor gözlerini
Sonra saçların kırılıyor sanki.
Çığlıklar mı ağlıyor ne?

Gözlerine bakarak yaşlanıyorum
Cam sesi düşüyor kulaklarıma
Yırtık bir çığlık, sanki biri ölüyor
Gidilecek bir yer var mı dünyanız da?
Saçlarım kırılıyor, serçeler mi ölüyor ne?

Bir yer var mı bildiğiniz?
Öyle yalansız
Kimseler siz de olmasın elbet
Kilim desenlerinde gülen
İhtiyar sohbetleri
Saçlarım kırılıyor
Sahi renkler ölür mü?

Bir kez inanmıştım ben
Birinin öldüğüne
Sardılar beyaz Amerikan bezine
Kefenin yırtmacından bakınca Ali Ekber
Bu kez gülmedi, annesi yüzüne
Çok soğuktu, saçlarım kırılıyordu
Birinin öldüğüne inandım