Misket oynuyorum hayatla,
doğduğumdan beri.
Verdiği misketler hep kırık,
utuyor beni.
Bense…
Ağlıyorum.
Arada güzel bir tane veriyor
susayım diye.
Sonra…
Onu da kırıyorum.
Kayıt Tarihi : 24.5.2007 00:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!