Kırık Kum. Şiiri - Melike Çetinkayalı

Bölüştük kumu ve denizi.
deniz yürüdü kum kırılmaktan susamış,
kanamış bir mavi ten üzerine.
akıp yolunu çizmiş, izini ölmüş,
cildine isim yazılmış bir kumsal üzerine.
rengini bulamamış, bulanmış ve hatta burkulmuş bir mavi üzerine.
çatlamış bir bej, kurumaktan sökülüp,
yeryüzüne yer tutmuş bir tabaka üzerine.

Dağıttık kumu ve denizi.
sığ saçlı kadınlar üzerine
elime ayağıma ve aklıma dek değinmiş,
değmiş bir makbul üzerine.
dalğası ayıklanmaktan soyunmuş,
solmuş,
sığ sağlamlığı şiddetine engel bir yel üzerine.

Ayırdık kumu denizden.
kumsalı ölü bir musalla üzerine.
anımsadık su altını karayla bağlayan,
bunu ağlayan yara üzerine.