Pencerelerin izbe, dayanmışım yüreğinin pervazına,
Işığın çehremin feriydi kapatma perdelerini bana
Kaç yaralı bakışın kanatmıştı ruhumu
Yakasından tuttuğum aşk kaç kere yırtmıştı mutluluğumu
Kelimelerine boğulduğum ikliminden cümleler ördüm
Tutuşan sayfamın göklerde parçalandığını gördüm
Köklerimin çiğnediği gövdeye meftunluğumun adı
Sellerinden geçtim, bir avuç suyum kalmadı
Toprağın şerhasında çiçekler korkar çığlığımdan
Nezdimde kırık keman çalar kırdığın bu candan
Kayıt Tarihi : 19.12.2025 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
bir şiiri tamamlama üzerine..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!