Kırık bir kalbin umudu kadar, umut var içimde.
Kanatları kırılmış bir güvercinden farksızım bugün.
Çığlıklar atıyorum fakat kimse duymuyor sesimi.
Gökyüzünden alıkoyulmuş gibiyim sanki.
İyileşinceye kadar, tutsak bir haldeyim belli ki.
İlk kez benden bu kadar uzak beyaz bulutlar.
Ve ben ilk kez uzaktayım ağaç tepelerinden.
Sahi uçmayı tekrar öğrenebilecek miyim acaba ?
Belki de hiç unutmamışımdır, bilmiyorum.
Şimdi tek umudum sonsuzluğa doğru kanat çırpmak.
Bir masum çocuğun avuçlarında ısınmak.
Dolaşmak gökyüzünde hunharcasına.
Kayıt Tarihi : 19.11.2018 14:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Burak Soygür](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/11/19/kirik-kalbin-umudu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!