Kırık Kafa Şiiri - Murat Gezici

Yine kırdım kafayı,
Yıktım bütün duvarları,
Kırdım kapıları…
Senden gayrı sevemedim kimseyi,
Yaktım sevdaları…
Gömdüm aşkları…
Oysa bir serçe gibiydi yüreğim,
Eline konsa coşacaktı..
Seviyorum desen uçacaktı…
Sen yine karanlığı tac ettin başıma,
Sen yine evimi yıkıp gittin başıma.
Sen! Gecelerime güneş olan sen,
Yine bıraktın beni bir başıma…
Çok sevdim amma hoşlanmadım senden,
Şu garip neler çekti vefasız elinden,
Bilmez mi insan sevdiğinin huyunu…
Şimdi haklı çık da bastır suçunu…
Aynalara anlat, suya anlat derdini,
Kır sen de kafayı benim gibi…
Hibe et ellere, bana vermediğin sevgini,
Derdinden gül sen de ben gibi…
Ne vicdanmış yüreğindeki be,
Ne zalimmişsin meğer..
Karşında çin orduları boyun büker.
Firavun bile senin elini öper…
Nemrut bile dayanamaz imana girer,
Karacaoğlan bile şehri diyarı gezer…
Bülbül bile dile gelir şarkıyı keser…
Ne zalimmişsin meğer.
Agrı Dağı dik duramaz başını eğer,
Bulutlar kendi göz yaşını yağmurla siler…
Günler yıl olmuş ömürden gider…
Taşlaşmış yüreğin yüreğimi ezer…
Ne zalimmişsin meğer…
Bu yürek senden sonra yine sever,
Bilemem ki sensiz sevda neye değer…
Sensiz son nefesimi verirsem eğer…
Ah vefasız! Sevgini mahşere gönder…
Zerre vermediğin sevginle,
Bu dünyada ol beter…
Mahşerde benimle yeşer…
Bakma sen bana,
Aldırma….
Yine kırık benim kafa…

12 mayıs 2017