Kırık Hayatlar Şiiri - Mira Rakhmatova

Yordu bu Kırık Hayatlar .
İçi dolu çamur çatlaklar .
Kime ne dersem bilemem
Eskiden arayan soranım vardı
Ümidim, Hayalım vardı .
Ne oldu da değişti her şey
Nerde kaldı o aşk sevgiler
Nerde kaldı o merhametli dostlar
Yada Dost Bildiğin Düşmanlar .
Şimdi kim değişti ben mi yada bendeki bahaneler
Şimdi ben o ben değilim unutmuşum kendimi bile
Unutmuşum gülmeyi gülümsemeyi
Yordu beni bu Kırık Hayatlar
Bildiğin gibi değil çalındı sanki Hayallerimi .
Yaprağım düşmeden, soldu güllerim .
Genç yaşta ağır geldi SINAVLAR
Kar tanesi gibi aklar doldu saçıma
Karanlık geçeler gibi karanlık sardı etrafıma gündüzüme
Mutluluğum için bazen de oldu. .
Eksiden koşardım gülerdim küçük bir çocuk gibi .
Şimdi ben o ben değilim yordu beni Kırık Hayatlar
Bir nefesim var tutuyor beni ayakta ,
Bilmem ne günahım var
Hiç umudum kalmadı
Şehrin en karanlık sokakları sanki sarmış etrafım
Bildiğin gibi değil yordu beni bu Kırık Hayatlar
Bu hayat sınavımı midir
Ömrüm geçiyor ömrüm
Bildiğin gibi değil
Her gün yıldız kaydı ömrümden
Islak gözler kahroldu
Canım yanıyor canım
Yordu beni bu Kırık Hayatlar
Bildiğin gibi değil .