Tut, sakla kendini
al sakla kötülükleri karanlıkta
içinde ışık korkusu.
Üzeri örtülsün derin günlerin
yaşanmış, düşünülmüş ne varsa
kalsın altında zamanın
bunca yıl içinde yaratıldın ya!
Mavi bir rüzgar uçursa her şeyi
tozu dumanıyla ağır örtüyü
saçılıverse ortaya bir eski ülke
buruk bir gülüşe dönüşse hayat
özür diler mi karanlık
şu kadarcık aydınlıktan?
Kaybolan yüzlerce dünya şimdi dönmüyor
“çok bilmiş” ressamın koşar atları
üstüne üstüne tüm çocukların
üstelik tabağında bülbül eti.
Yürekte kırılıyor camdan umutlar
kimler için doğar ki bu yorgun güneş? !
12 Eylül 2009
Kayıt Tarihi : 17.11.2009 01:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)