Kırık Dökük ve Yarım Şiiri - Kağan İşçen

gazete kırpıkları
resim kesikleri
yırtık defter kapları
sararmış silik fotoğraflarda
gizli kalmış bir ağlamak duygusu
omzumdaki elin
gözlerinden süzülen asit yağmurları

kırık
eski oyuncaklardaki o burukluk
kapısız itfaiye araçları
ya bu özlem yangınlarını
şimdi kim nasıl söndürecek

dökük
kenarı yırtık bozyap parçalarında
sonbaharda bacamız tütmüyor
rüzgar susmuş
ağacımız nasıl da dökmüş yapraklarını
şimdi kapımızı kim süpürecek
rüzgarımız susmuş
ağzını bıçak açmıyor

yarım
şimdi balkonumuzda güneş yükselmiyor
fesleğenler ilk akşam kuşlarına küs
sonsuzadek sürmeyecekti elbet bu mutluluk
anneler rüya kadar serin ikindilerde
birbirlerine gidip gelmiyor

artık unutmak değil
anımsamak saati
ninemizin huzurlu güvercin seslenişlerini
yıkık