Geçerken uğrayan bir travma sonrası.
Şöyle bir kendine gelmek seyahatinde.
Zamanla kendini kiraladığı evin sahibi sanan.
İnsanın rahatlığında.
Belki de rahatsızlığında.
Avuç içi saklayışının sıkılığında.
Maskeli baloya, balon kıyafetiyle katılan, hep patlatılan, patlayan.
Bu hayattaki duruşu, susuşundan ibaret.
Nice yaşaması gerekenleri yaşayamamış mutsuzlar topluluğunun ferdi.
Öyle son durağa varma hüznünün yolcusu.
Kırık dökük bir kalbim ben...
Kayıt Tarihi : 1.3.2010 02:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!