Kirik Dökük Bark ve Bostan

Bozuk bir yolda
Kivrak dansin sargin sevincine tutusan
Takilmis kolyelerdeki dallarina göreydi her mevsim
Deniz kiyisini sürükleyip götüren seyre dogru
Perde perde sökülen safagin
Ve iplik iplik bedenine dikilen yamadan
Gözü mavilere takilmis durgun bir zaman gibi taburedeki ayaz,
Sandalyadaki soguk bosluk
Suya gövdesi düstükten sonra büyüyen halkalara benzer
Cizgileri büyüdükce kirik dökük bark bostan
Zaman yelpazesinin yordugu betonlar catlaklari gibi
Topraga düsüp gömülene kadar varlik yokluk ugruna toz duman
Bölünüyor asvalttaki kar yagmur damlalari
Yüzü karanliga dönük göcükler altinda, sadece potinleri disardan görünen
Duvarlar pencereler birbirinin üstüne yürüyüp devriliyor
Tutunacak dünyasi zaten yoktu ki…
Uyandigi yerde havasiz susuz yakalanmis zindandan baska hicbiryeri
Ve hickimseyi artik beklemeyen dünya molozu sehir viranelerinden
Sag cikmissa eger kasasi acik kamyonlara egri bügrü
Iniiim inim harabin öte berisini toplayan kaldirimlari
Ve ar zor gicirdayan tekerler üstünden asagiya, su terazisiyle
Ip cekip iz sürüyordu düstüm gayri dari dünyaya cigliklari
Bilinmeyen bir yolculugun pusulasini egip bükerek
Uzaklara cekip giden bir dünya beline dolanir gibi yoklugun
Viran isliklar calarak günese yagmura atese rüzgara
Itirli cicekler kadar topragi solgun,
Kül renginde iklim mevsim, fena icat
Ve ören perisan insan

Seyfi Karaca…………Ocak / 23